Het zijn dolle tijden. In Amerika vriezen daklozen dood op straat. In de Lage Landen loop je in T-shirt zo het lauwe asfalt op. Dat komt goed uit. Want laat meer joggen nu net een van mijn vele Nieuwjaarsvoornemens zijn. Elke jaarwende is het weer zover. Minder chips vreten. De wc-bril minstens één keer per week naar beneden doen. Meer sporten. NOFX en Mogwai live zien. Panda’s redden. Der Zauberberg van Thomas Mann lezen.
Bruce Lee
Verder op het lijstje: mezelf leren opdrukken met duim en wijsvinger, zoals wijlen Bruce Lee. Want wat kon die zotte vechtersbaas wel niet allemaal? Rijstkorrels in de lucht gooien en ze vervolgens opvangen met een stel chopsticks, om maar een voorbeeld te geven. Wat hij dan weer niet kon, was ouder worden dan 32 jaar.
Alvast één discipline waar deze arme woerd de Oosterse legende omstreeks 2020 met verve de loef in zal afsteken. Tenzij ik natuurlijk vroegtijdig sterf in een bargevecht, neergeschoten wordt in de Aalsterse getto oever twoater, of me verstik in een vlok speeksel.
Nu zullen sommige van mijn lezers zich misschien afvragen: ‘Verslik jij je dan zo vaak in een vlok speeksel, ouwe reus?’ Nou, dat gebeurt meer dan me lief is. Want, al zeg ik het zelf, er mag al eens gelachen worden in dit mistroostig leven.
Jean-Jacques De Gucht
Jammer genoeg deelt niet iedereen dat gevoel voor humor. Mensen rondom mij kijken alsmaar zuurder. Waar zijn de lach en kwinkslagen gebleven? Neem nu Jean-Jacques De Gucht.
Wat was die jongen zijn probleem eigenlijk, afgelopen week? Nu moet ik wel oppassen, wat een De Gucht in je blog op voeren, dat doe je lang niet altijd ongestraft. Ik zou niet de eerste schrijver zijn die een aangetekende brief in zijn poten gestopt krijgt. De toorn van de liberale illuminati is een drieste rottweiler die je beter slapen laat.
Time is ticking away
Waarom kon er eigenlijk geen lachje af bij die De Gucht junior? De jonge hemelbestormende Oost-Vlaamse Open VLD politicus, de Kurt Cobain van de lokale discount superette, de ongenaakbare heiland van de Aalsterse gemeenteraadspolitiek? Dat kwam omdat de blonde afgod onverwacht de duimen moest afleggen tegen Mathias De Clercq, die andere jonge hemelbestormende Oost-Vlaamse Open VLD politicus. Kennelijk is het Vlaamse lijsttrekkerschap van de Oost-Vlaamse Open VLD lijst een gewillig iets.
De Gentenaar Mathias De Clercq wordt de Vlaamse lijsttrekker voor Open VLD in Oost-Vlaanderen. Hij haalde het donderdag in een stemming van zijn partij genoot Jean-Jacques De Gucht.
Dat zal me nu eens worst wezen. Het zou nochtans moeten. Want onheilsprofeten roepen elke dag opnieuw dezelfde wartaal. Dat er op 25 mei 2014 allerlei zotte dingen zullen gebeuren. ‘Oei, oei, krijg nu tieten’, denk ik dan. Op 25 mei al! Veel tijd is er niet meer om de Gordiaanse knoop door te hakken.
Die Grüne Armee Fraktion
Want aan wie moet je in godsnaam je stem geven? Links gun ik het niet. Want die zullen me later het zuurverdiende geld uit de zakken kloppen, dat ik nu nog bij elkaar moet schrapen. Rechts gun ik het al evenmin. Want die willen me nu al de maandelijkse centen ontzeggen, die later flink welkom zullen zijn wanneer mijn schrijverscarrière me, nu ook niet zo geheel onverwacht, de dieperik in trekt.
In tsjeven geloof ik niet. En als je Vlaams stemt, komen koning Filip en de voltallige Rode Duivels misschien wel de volgende dag in je brievenbus pissen. ‘En Groen dan?’ Gebakfietste wereldwinkelklanten opperen weleens: ‘Die jongen vreet planten bij de vleet, haalt zijn neus op voor het autoverkeer. Zou zo’n wereldverbeteraar Wouter Van Besiens Grüne Armee Fraktion niet met zijn stem willen verblijden?
Want ja, tussen het incasseren van allerhande smerige pek en vieze veren door, probeert deze knul nog steeds een betere plaats van de wereld te maken. Door maandelijks arme onderdrukten proberen uit de tralies te schrijven, onder de vleugels van het onbaatzuchtige Amnesty International bijvoorbeeld. Zowat de enige NGO waar deze zelfverklaarde antiheld zijn poten voor in het vuur durft te steken zonder te moeten vrezen dat hij ze achteraf compleet verkoold terug krijgt.
De hel van Nabi Saleh
De sociale mediagemeenschap mag dan om de haverklap memmen, neuten, kreften, zagen, miepen en balken dat het hier de hel is, het kan altijd erger dan onze artificiële constructie. In het dorpje Nabi Saleh bijvoorbeeld. Daar demonstreren dagelijks mensen vreedzaam tegen de Israëlische bezetting met allerlei gewelddadige gevolgen van dien. Maar over dat soort gesels hoor je nooit iemand.
It is a strange fate that we should suffer so much fear and doubt over so small a thing. Such a little thing.
Maar terug naar de groenen. Toegeven. Ze zien er wel redelijk uit, die jongens. Maar macht corrumpeert altijd. En we weten allemaal hoe het Boromir verging toen hij the Ring of Power vasthad.
Geen zuurkool als ontbijt 