Wat lees ik daar op de website van De Standaard, 6 mei 2014? Een man uit Putte riskeert bijna 40.000 euro te betalen aan de Belgian Anti-piracy Federation (BAF). 40.000 euro, daar kan je al eens gek mee doen. Wat zou die kerel op zijn kerfstok hebben? Want die alerte BAF-gildebroeders zullen toch niet zomaar de eerste beste kleine man in de straat een monsterboete aansmeren?
W. – Witse de film
Arrr! Keel-haul!
Zou de beklaagde tienduizenden euro’s verdiend hebben met de verkoop van illegale dvd’s? Eigenhandig de poten van de Belgische filmindustrie afzagen door elke week honderden stuks van The Broken Circle Breakdown, F.C. De Kampioenen – Kampioen zijn blijft plezant! en, laat het uit alstublieft, W. – Witse de film op de zwarte markt te slijten? Incl. gekopieerde coverhoesjes op glanzend kwaliteitsfotopapier? Quod non.
Het gaat om een 39-jarige buschauffeur die kinderfilms downloadde voor zijn driekoppige kroost en invalide vrouw. Bambi. Doornroosje. 101 Dalmatiërs. De Leeuwenkoning. Animatiemeesterwerken uit de tijd dat Disney de beelddrager beheerste. De buschauffeur was niet de enige ‘schurk’ die terecht stond voor de correctionele rechtbank van Gent. Ook de oprichter en de beheerders van de website, waar de beschuldigde de tekenfilms plukte, werden gesommeerd. Het is te zeggen. Een minnelijke schikking reduceerde hun boete aanzienlijk. Zoveel geluk had de buschauffeur niet.
Kleine garnalen?
Zou Robin Hood tussen de gedownloade titels staan? Disneys interpretatie van de eeuwenoude legendarische vrijbuiter uit Sherwood Forest. Een antropomorfe vos die steelt van de rijken, zijn buit deelt met de armen en en passant Lady Marian binnendoet. Begrijp me niet verkeerd, commies. Piraterij is diefstal. Of beter gezegd: broodroof. Piraterij fnuikt de toekomst van de film- en muzieksector. Maar piraterij verdwijnt niet door kleine garnalen aan te pakken.
Het doet allemaal wat denken aan het verhaal van Jammie Thomas-Rasset. De alleenstaande moeder uit Minnesota haalde in 2007 24 liedjes binnen op clandestiene wijze. Kreeg daar in 2009 een gepeperde rekening voor gepresenteerd. 1,9 miljoen Amerikaanse pietermannen. Daar koop je al wat cd’s mee. Enig gevoel voor nuance is aangewezen. De dame zou een eerdere, gunstigere schikking afgewezen hebben. Na een ellenlange procedurestrijd klopte het hamertje najaar 2012 de definitieve dwangsom van 222.000 dollar af.
Nuancering
Terug naar onze brave buschauffeur. Ook hier is enig gevoel voor nuance op zijn plaats. Op de website van zusterkrant Het Nieuwsblad lezen we dat de man in kwestie terecht staat voor het zich onrechtmatig toe-eigenen van ‘253 illegale films, 64 computergames en 22.000 muziekbestanden’. Dat is meer dan wat kinderfilms. Toegeven, een handvol kinderfilms komt sympathieker over. Iets zegt me dat ze daar bij Disney ook geen boterham minder voor eten. Het geld stroomt net met kruiwagens binnen dankzij het succes van het knappe Frozen. Maar miljoenen illegale downloads, dat knabbelt wel lekker een eind weg aan je broodzak.
Tijd om de bonen te morsen. Het bestaan van een instantie als BAF heeft zijn verdiensten in de strijd tegen piraterij. Tenminste, als elke digitale zeeschuimer even streng (of even mild) beoordeeld wordt. Begin juni weet de buschauffeur of hij daadwerkelijk 37.714 euro moet neertellen voor zijn kleinschalige piraterij. Hoezeer ik als film- en muziekliefhebber piraterij veroordeel – de fratsen van Jack Sparrow even niet meegerekend – hoop ik dat de man vrijuit gaat. Zo niet, moge Neveneffectens Basta als een feniks uit de vergetelheid rijzen en BAFs discutabele methodiek scherp op de korrel nemen.
Epiloog
Mogen ze gelijk ook hun pijlen op de dagbladen richten. Want nauwelijks zag deze pennenvrucht het levenslicht, of het verhaal nam alweer een nieuwe wending. Daar sta je dan mooi, als noeste blogger op zoek naar rechtvaardigheid. Gelukkig zijn er Disney-GIFs om aan de waan van de dag te ontsnappen.
Geen zuurkool als ontbijt 